September 3, 2020
Algemeen nieuws
HILVARENBEEK - Lang gebruikte Kerem (19) lachgas. Wat begon met een paar ballonnetjes voor de kick, groeide uit tot zo’n groot probleem dat hij zelfs in de wachtkamer van de dokter niet meer zonder kon. Kerem zocht hulp, kickte af en waarschuwt voor de steeds populairder wordende drug. “Begin er niet aan. Het is troep.”
Zijn oproep volgt kort na de laatste cijfers van het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum, waaruit blijkt dat het aantal vergiftigingen met lachgas in twee jaar tijd is verdubbeld. “Onder jongeren heeft lachgas nog steeds een onschuldig imago. De kick die je ervan krijgt duurt zo kort dat je het gebruik ook lang voor de buitenwereld verborgen kunt houden. Maar onschuldig, was het maar waar. Ik heb nare brandwonden gezien veroorzaakt door een lachgastank, mensen die flauwvallen, ongelukken in het verkeer. Als je niet uitkijkt, ga je eraan kapot.”
Kerem spreekt rustig, midden in de bossen van Yes We Can Clinics in Hilvarenbeek. Tien weken lang was het zijn thuis en sinds zijn ontslag ruim twee maanden geleden heeft hij geen ballonnetje meer aangeraakt. Zijn beslissing om zich op te laten nemen was het gevolg van een uit de hand gelopen feestavond. “Zie je dit litteken?”, vraagt hij wijzend naar de rode streep naast zijn wenkbrauw. “Bij een maat was ik ballon na ballon aan het inhaleren. Op een gegeven moment viel ik keihard met mijn hoofd tegen de tafel. Er was veel bloed en bij de eerste hulp duurde het wachten lang. Ik ben weer in de auto gaan zitten en ging gewoon door. Een paar dagen daarna kwam het besef: ik moet hier echt mee stoppen.”
In de jeugdkliniek leerde hij hoe. “Ik sprak nooit over mijn gedachten en gevoelens. Lachgas was mijn manier om alles even te vergeten. Ik heb hier geleerd om over mijn pijn en angsten te praten, in plaats van deze weg te stoppen. En dat het belangrijk is de juiste mensen om me heen te hebben. Tot een paar maanden terug stond ik op en dacht ik alleen maar aan gebruiken. Nu denk ik aan het leven en wat dat me allemaal kan brengen. Niemand pusht me meer om een ballonnetje te nemen. En ook heel fijn, sinds ik uit de kliniek ben, is de band met mijn moeder en stiefvader enorm versterkt.”
Aan jongeren die nieuwsgierig zijn naar dat eerste ballonnetje, heeft hij maar één advies: doe het niet. “De kick is kort en daarom blijft het zelden bij een of twee stuks. Zelf zat ik op een gegeven moment aan de vijftig ballonnen op een avond. En dan weet je echt niet meer wat je doet. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik er nog ben, het had ook heel anders kunnen aflopen.”
Lees het hele artikel hier: link