January 24, 2020
Be Aware nieuws
Hoe vaak kijk je langer op je mobiel dan dat je vooraf van plan was? De leerlingen in deze havo3-klas van het Isala pakken hun stemkastjes erbij. Meteen verschijnen de resultaten op het bord. Bijna de helft blijkt de telefoon vaak moeilijk weg te kunnen leggen.,,En dat gaat dan ten koste van je leer-werk of je slaap’’, klinkt het.
Het telefoongebruik is één van de onderwerpen die deze ochtend aanbod komt. Ook gaat het over alcohol, roken, drugs en gamen. ,,We willen leerlingen niets verbieden”, zegt Maike Smoorenburg van stichting BeAware. ,,We geven enkel informatie. Wat ze ermee doen, is aan henzelf.’’
Smoorenburg (32) is ervaringsdes-kundige. Ze was 14 toen ze begon met het drinken van alcohol, een jaar later begon ze te blowen en op haar achttiende kwam ze in aanraking met harddrugs. Verslaafd? ,,Ik dacht dat ik daar te slim voor was en dat het mij nooit zou overkomen”, vertelt ze. Toch ging het flink mis. Na een tijd in een afkickkliniek in Schotland te hebben doorgebracht, kan ze nu zeggen dat ze ruim vijf jaar gestopt is.
,,Maar dan ben je toch niet meer verslaafd?”, vraagt één van de leerlingen. ,,Ik weet dat het na één drankje weer foute boel zal zijn’’, vertelt Smoorenburg. ,,Ergens in mijn hoofd blijft altijd dat stemmetje.”
De 23 leerlingen in deze klas zijn tussen de 14 en de 16 jaar oud. Drie van hen geven aan nog nooit alcohol te hebben gedronken. De helft zegt dit zeker eens per maand te doen, ook al mogen ze het zelf nog niet kopen.,,We zijn hier wel in de Achterhoek hé!”, roept een jongen.
Een enkeling geeft aan te roken of een paar keer per maand te blowen. Smoorenburg drukt de jongeren op het hart om indien zij ervaren dat hun gebruik problematisch wordt hier vooral over te praten. Zelf kwam ze door haar verslavingen flink in de schulden. Ze vertelde haar ouders pas over haar drank- en drugsgebruik toen ze al op het punt stond om naar de kliniek te gaan. ,,Ze hebben me wel onvoorwaardelijk gesteund.’’
Na afloop laten alle leerlingen een post-it met boodschap achter. ‘Ik vond het goed, want dit is iets waar we normaal niet veel over praten’, schrijft er één. Een ander schrijft de mogelijke gevolgen nu beter in te kunnen schatten en weer een ander maakt van de gelegenheid gebruik om Smoorenburg persoonlijk te bedanken: ‘Wat goed dat je zo open was.’